Wanneer de kunstenaar Daubi na zijn huwelijk in Heist "aanspoelde", werd zijn interesse gewekt voor de rijke visserijtraditie. Die interesse, samen met zijn groot teken- en schildertalent, hebben geleid tot de creatie van het drieluik "Spreuken in en gezegden in de visserij".
In navolging van het Spreekwoordenschilderij van Pieter Breugel worden in het werk 163 spreuken en gezegden i.v.m. visserij, zee en scheepvaart verwerkt. Dat zou een wereldrecord voor een thematisch spreukenschilderij zijn. Het is dan ook verbazend hoe Daubi erin slaagt om de honderden figuurtjes en tientallen spreuken hun plaats te geven in een overzichtelijke compositie met op de voorgrond de zee en het strand tegen een achtergrond van dijk, duinen en een blauwe lucht.
Het hele werk krijgt een vrolijk karakter door het gebruik van heldere en lichte kleuren met het geel van het strand en het blauw van de zee en de lucht als boventonen met daarbij veel rode accenten van zeilen en visserskielen. Daarbij maakt de kunstenaar nog gebruik van een humoristische stripstijl, gecombineerd met een exact realistische weergave van gebouwen, vissersschuiten, vogels, … Deze laatste benadering geeft dan ook een bijkomende educatieve waarde aan het schilderij.
De weergave van de vele spreuken is dikwijls een combinatie van de letterlijke en spreekwoordelijke betekenis. Dit samenbrengen van beide betekenissen verhoogt het humoristisch effect. Enkele voorbeelden van die werkwijze zijn bv. "onder zeil gaan" waarbij een visser in nachtkleed, met slaapmuts en nachtkaars, letterlijk onder het zeil van zijn schuit gaat slapen. Een tweede voorbeeld is een visser die letterlijk en figuurlijk "in zijn schelp kruipt" wanneer "een driedekker van een wijf" hem kwaad toespreekt. Het is voor de toeschouwer zowel educatief als plezant om de betekenis van alle spreuken te raden.
Daubi kon het niet laten om hier en daar even te knipogen naar de toeschouwer. Is het toevallig dat het precies de Belgische vlag is die wordt gestreken? En dat de visser die de hoogste vlag voert met een Vlaamse leeuwenvlag zwaait?
De talrijke details, de humoristische stijl en de vrolijke kleuren zorgen er dan ook voor dat de toeschouwer steeds opnieuw door het drieluik worden geboeid.
Daubi
Daubi, geboren in Eeklo, maar sedert vele jaren woonachtig in Knokke-Heist, begon zijn artistieke loopbaan als humoristisch striptekenaar bij de kustkrant "De Zeewacht". Later tekende hij ook nog het historisch verantwoorde stripverhaal over de geschiedenis van Brugge. Zijn ervaring met stripverhalen zal voor een groot deel het verder werk van Daubi beïnvloeden en er dikwijls het verhalend en humoristisch karakter aan geven.
Zijn drang naar het gebruik van kleur dreef hem van het tekenen naar het schilderen. In zijn grote composities, die hij zelf "Verhalen in één beeld" noemt komen het humoristische en verhalende element duidelijk nar voor, maar ook zijn grote voorliefde voor vrolijke en heldere kleuren. Voorbeelden van "Verhalen in één beeld" zijn, naast de "Spreuken en gezegden in de visserij" die hij in opdracht van het Museum Sincfala uit Knokke-Heist schilderde, nog vroegere werken als "Spreuken-Brouwen" (te zien in de kroeg 't Brugs Beertje, Kemelstraat in Brugge), de "Bijen" (ontworpen voor het Bijenmuseum in Kalmthout) , …
In al deze werken in het verhaal belangrijk. Daubi wil via het verhaal dialogeren met het brede publiek dat, volgens hem, jaren werd uitgesloten van de kunstbeleving doordat in de hedendaagse kunst het abstracte idee achter het kunstwerk belangrijker werd dan het eigenlijke kunstwerk. Deze evolutie leidde volgens Daubi tot misbruiken waarbij de kunstenaar sensatie zoekt om zijn gebrek aan kunstvaardigheid te verbergen.
Daubi bewijst in zijn werk dat de ambachtelijke techniek, die bij vele moderne kunstenaars verloren is gegaan, belangrijk blijft. Zijn olieverfschilderijen produceert hij dan ook bijna volgens de eeuwenoude techniek van de Vlaamse Primitieven met veel zin voor detail en textiliteit. Geduldig legt hij laagje boven laagje tot hij het juiste diepte-effect bekomt.
Daubi durft regelrecht ingaan tegen de hedendaagse kunststroming, niet alleen door het grote belang dat hij hecht aan de techniek, maar ook door zijn bewuste figuratieve voorkeur. De toeschouwer moet duidelijk en onmiddellijk het beeld herkennen. Het schilderij vertelt een verhaal. Naast de grote "Verhalen in één beeld" schildert hij ook meer intimistische en nostalgische tafereeltjes. Veel van die schilderijtjes geven een voorstelling van het vissersleven van het begin van de 20ste eeuw, dat hij bijna wetenschappelijk heeft bestudeerd. Deze kleinere werkjes schildert hij louter voor zijn plezier en dat merk je ook aan de vrolijkheid van de kleuren en het licht.
In totale tegenstelling met het intimistische genre staan zijn grotere "Sleutelschilderijen" zoals Daubi die zelf noemt. In die werken geeft hij zijn maatschappijkritisch visie weer waarbij hij een scherpe analyse maakt van thema's als drugs, media, criminaliteit, democratie en milieu. In een vrij hermetische stijl vertelt hij opnieuw een heel verhaal, maar de toeschouwer heeft een "sleutel" of een duidelijke inleiding nodig om het werk en alle elementen die er in zijn verwerkt, te begrijpen.
Welk van de drie genres Daubi ook beoefent, hij blijft herkenbaar door zijn groot technisch kunnen en de goed gekozen, vrolijke kleuren die hij bij voorkeur gebruikt. Hij is dan ook een veelzijdig kunstenaar in hart en ziel, die zichzelf bleef, dwars van alle hedendaagse kunststromingen.